به نقل از «مهر»

روایتی از ساده زیستی شهید نامجو/ وقتی دانشکده افسری قبضه«آجا» شد

تاریخ انتشار: ۷ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۰۱۰۶۵

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی، شهید سید موسی نامجو از فرماندهان ارشد ارتش بود که پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در دوران دفاع مقدس نقش بسزایی در ساماندهی و احیای ارتش جمهوری اسلامی ایران داشت. وی به همراه فرماندهانی چون فکوری، فلاحی، کلاهدوز و جهان‌آرا در ۷ مهر ماه ۱۳۶۰ حین بازگشت از مناطق جنگی در یک سانحه هوایی به شهادت رسید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سرهنگ محمدمهدی کتیبه از جمله افسرانی بود روابط دیرینه و شناخت خوبی از شخصیت سید موسی نامجو داشت. وی در این رابطه می‌گوید: من در سال ۱۳۳۹ با تیمسار نامجو در دانشکده‌ی افسری آشنا شدم. این دوستی تا زمان شهادت ایشان ادامه داشت. آقای نامجو در زمان جوانی و بعد از دوران دانشجویی با آقای ناصر رحیمی آشنا شد.

این آشنایی تحولی در زندگی ایشان به‌وجود آورد و آن دمیده شدن روحیه‌ی دینی در ایشان بود. ناصر رحیمی یکی از استادان دانشکده‌ی افسری بود و در زمینه‌ی فلسفه و مسائل دینی اطلاعات خیلی عمیق داشت. ایشان فردی اجتماعی بود و به راحتی می‌توانست در افراد نفوذ کند. در مبارزه و مباحثه پیرامون مسائل دینی، مخصوصاً با گروه‌های چپ و التقاطی خیلی قوی برخورد کرده بود و یک استاد به تمام معنا برای مسائل دینی، فقهی و اخلاقی بود.

ورود به فعالیت‌های سیاسی

آقای نامجو شیفته‌ی استاد ناصر رحیمی بود و اصلاً حال مرید مرادی با ایشان داشت. این تحول در روحیه‌ی آقای نامجو اثر گذاشت و او را به انسانی متعهد و شیفته‌ی امام تبدیل کرد و به کارهای سیاسی کشانید. سپس با شهید آیت و جریان سیاسی تیمسار رضا رحیمی که الان مشاور مقام معظم رهبری است ارتباط برقرار کرد و در سال‌های ۱۳۵۱ ۱۳۵۲ در خط فعالیت‌های سیاسی ایشان افتاد. ایشان خیلی پوشیده و مخفی فعالیت می‌کرد و نقش زیادی در سازندگی افسران فارغ‌التحصیل داشت. کلیه‌ی افسران مذهبی که در دانشکده تحصیل می‌کردند ارتباط مستقیمی با نامجو داشتند.

گنجینه ارتش پس از انقلاب

وی مانند کامپیوتر حافظه‌ای قوی داشت و کلیه‌ی افسران ارتش را می‌شناخت، چون ۲۰ سال در ارتش بود و خصوصیات اخلاقی و عقاید همه‌ی افسرانی را که از ارتش خارج می‌شدند می‌شناخت و این برای ارتش پس از انقلاب گنجینه‌ی بزرگی بود، چون برای انتخاب و گزینش افراد در پست‌های حساس و کارهای اساسی مشکل داشتیم و آقای نامجو دارای اطلاعات جامع در این زمینه بود و یک یک افسران را با نقاط و ضعف و قوت آن‌ها معرفی می‌کرد.

آقای نامجو با درجه‌ی سرهنگ دومی فرمانده دانشکده‌ی افسری شد درحالی که قبل از انقلاب، فرمانده دانشکده با درجه‌ی سرلشکری انتخاب می‌گردید. بعد از انتصاب آقای نامجو به این سمت از طریق نیروی زمینی، یک درجه به ایشان اهدا شد تا با درجه‌ی سرهنگ تمام، فرماندهی دانشکده را برعهده بگیرند؛ اما ایشان آن درجه را قبول نکرد و گفت با همین درجه (سرهنگ دومی) هم می‌توانم دانشکده را اداره کنم و نیازی به درجه‌ی بالاتر ندارم. این‌ها همه حاکی از خودباوری و پشت کردن به مقام دنیوی است که در ایشان جمع بود.

ساده‌زیستی شهید نامجو

بعد از پیروزی انقلاب آقای نامجو در آخرین روزهای حیاتش، تلویزیونی کوچک، که شاید سطح آن به ده سانتی‌متر می‌رسید، داشت که آن نیز تصویر را خیلی ریز نشان می‌داد. من به ایشان گفتم: چرا تلویزیون بزرگ‌تری برای خودتان تهیه نمی‌کنید؟ ایشان گفت: برای اخبار، همین کافی است. هم‌چنین وقتی مقداری تخم‌مرغ از طریق وزارت بازرگانی جهت تقسیم به کادر افسران به دانشکده آورده بودند چون آن‌وقت تخم‌مرغ کم بود تا به هر فرد یک شانه بدهیم به آقای نامجو گفتم: شما هم ببرید، اما ایشان قبول نکرد و حتی یک شانه تخم‌مرغ هم به خانه‌اش نبرد. اتومبیل ایشان یک فولکس قدیمی مدل قورباغه‌ای کوچک بود که اگر کنار خیابان هم می‌گذاشتند کسی حاضر نبود آن را ببرد، در صورتی که در دانشکده، اتومبیل‌های شورلت و بنز و غیره بود که ایشان هیچ‌کدام از این‌ها را سوار نشد.

کمی قبل از شهادتش از طرف حضرت امام و مسئولین به او تأکید کردند که شما باید ماشینی مطمئن سوار شوید و این زمانی بود که وزیر دفاع و نماینده‌ی امام در ارتش شده بود. ایشان روی مخالفت با اصل تجمّل، به فرماندهان و مسئولین و نهادهای دیگر می‌گفت: من حاضرم یک ماشین شورلت خوب بدهم در عوض دو دستگاه پیکان به من بدهید که کارهای روزمره‌ی دانشکده‌ی افسری را انجام دهم و استادان را به موقع به مقصد برسانم.

از خصوصیات دیگر ایشان این بود که روی تخت نمی‌خوابید. در دانشکده از صبح تا ساعت ۱۱ شب مشغول کار بود و بعضی وقت‌ها شاید تا صبح هم بیدار می‌ماند. ایشان موقع استراحت می‌گفت: من اصلاً روی تخت نمی‌خوابم در دانشکده‌ی افسری تخت‌های سربازی بود یک پتو پهن می‌کرد و روی زمین می‌خوابید. خصوصیات آقای نامجو، جنبه‌ی زهدگرایانه و دوری از مال دنیا بود. ایشان اصلاً اهل مادیات نبود، اهمیتی به این مسائل نمی‌داد.

در زمانی که وزیر دفاع ملی بود هنوز در یک خانه‌ی استیجاری کوچک با ماهی ۲,۰۰۰ تومان کرایه در دورافتاده‌ترین نقاط خیابان پیروزی زندگی می‌کرد و اصلاً به این فکر نبود که برای زن و بچه‌اش در آینده سرپناهی تهیه کند. هر وقت به ایشان می‌گفتم برای زن و بچه‌ات فکری بکن، می‌گفت: در نظام جمهوری اسلامی، زن و بچه‌ام معطل نمی‌مانند. این حرف را خیلی با اطمینان و قدرت می‌گفت. ایشان تا آخر عمر خانه نداشت و بر اثر فشارهای من و دیگر دوستان راضی شد در این زمینه اقدام و خانه‌ای تهیه کند. ایشان در زمان دانشجویی قطعه‌ای زمین با مشارکت چند نفر از دوستان خریده بود که مساحت آن پانصد متر بود و در مالکیت سه چهار نفر بود. دوستانشان گفتند که ما سهم خود را به آقای نامجو واگذار می‌کنیم تا خانه‌ای برای خودش بسازد و ایشان هم عاقبت راضی شد که دوستانش زمین را به او واگذار کنند. به آن‌ها هم گفت: من الان پول ندارم و اگر شما آن‌را به من بدهید معلوم نیست چه وقت پول آن‌را بتوانم به شما بدهم. آن زمین در بیابان‌های پونک واقع شده بود و فاقد آب و برق و سایر امکانات رفاهی بود.

یکی از دوستان هم‌دوره‌ای ایشان که در کار ساختمان بود گفت: من برای شما خانه می‌سازم. آقای نامجو گفت: حالا من نه پول دارم که به شما بدهم نه اصلاً وقت سرکشی به کار شما را دارم اگر می‌خواهی بساز، هرچه پول به‌دست آوردم به تو می‌دهم، ولی مطمئن نباش من پولش را بتوانم سریعاً به شما پرداخت کنم. تقریباً بعد از دو یا سه روز که به خانه‌ی جدید نقل مکان کرده بود با سمت وزیر دفاع به کره‌ی شمالی رفت و پس از بازگشت سریعاً برای عملیات ثامن‌الائمه (ع) به اهواز رفت و بعد هم در سانحه‌ای هوایی به درجه‌ی رفیع شهادت نائل آمد و حتی نتوانست آن خانه‌ی جدید را که مقداری بدهی داشت و بعد از شهادتش برطرف شد ببیند.

فرماندهی که دانشکده افسری را فیضیه ارتش کرد

ایشان از دانشکده‌ی افسری که هیچ امکاناتی نداشت دانشکده‌ای نمونه درست کرد که واقعاً به‌درد انقلاب خورد. دانشجویانی که ایشان تربیت کرد در تمام جبهه‌ها حضور داشتند و تمام عملیات هشت سال دفاع مقدس زیر نفوذ همین دانشجویان تربیت شده‌ی ایشان بود.

آقای نامجو شناخت عجیبی از افراد داشت، لذا بهترین افسران را از ایران جمع می‌کرد. هر یک از فرماندهان لشکر نیروی زمینی که می‌گفت: افسر کادر ما را می‌توانید به خدمت بگیرید، ایشان در پاسخ می‌گفت که عیب ندارد من این افسر را می‌برم و به‌وسیله‌ی او افسران خوب تربیت می‌کنم و به شما پس می‌دهم.

شهید عزیز بزرگوارمان، تیمسار نامجو، خدمات بزرگی به نظام کرد. وی دانشکده‌ی افسری را از حالت پیش از انقلاب به صورت فیضیه ارتش درآورد. اولین مرتبه‌ای که آقای بنی‌صدر به دانشکده آمد دانشجویان بر ضد او شعار می‌دادند و راه‌پیمایی می‌کردند و این یکی از خدمات نامجو بود. ایشان واقعاً انسانی حزب‌اللهی، زاهد و شخصیت بزرگواری بود.

کد خبر 5599144

منبع: مهر

کلیدواژه: ارتش جمهوری اسلامی ایران دوران دفاع مقدس نامجو مرکز اسناد انقلاب اسلامی شهید نامجو حسین امیرعبداللهیان ایران حسین امیر عبداللهیان وزارت امور خارجه ایالات متحده امریکا جمهوری اسلامی ایران اغتشاشات ایران مجلس شورای اسلامی ناصر کنعانی سیدابراهیم رئیسی محمد اسلامی اغتشاش ارتش جمهوری اسلامی ایران علی بهادری جهرمی دانشکده ی افسری آقای نامجو ی دانشکده ی افسران ی ایشان درجه ی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۰۱۰۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چالش‌های سلامت دهان و دندان در ایران

به گزارش خبرگزاری مهر، در صد و بیست و هشتمین نشست شورای آینده‌نگاری، نظریه‌پردازی و رصد کلان سلامت که با حضور سیدحسن امامی رضوی رئیس نشست، محسن شیرازی رئیس گروه دندانپزشکی فرهنگستان و جمعی از مسئولان وزارت بهداشت و اعضای گروه دندانپزشکی همزمان به صورت حضوری و مجازی در فرهنگستان برگزار شد، به موضوع چالش‌ها و راهبردهای موجود در پذیرش و آموزش دانشجویان و جذب و ماندگاری اعضای هیات‌علمی دندانپزشکی پرداخته شد.

در این نشست، محمدجواد خرازی فرد عضو گروه دندانپزشکی فرهنگستان علوم پزشکی و دبیر کمیته اعتباربخشی برنامه‌ای دانشکده‌های دندانپزشکی کشور به بررسی مسائل و چالش‌های حوزه دندانپزشکی پرداخت و تاکید کرد: افزایش ظرفیت دندانپزشکان، بهبود شاخص‌های دهان و دندان را در پی ندارد.

وی اظهار داشت: افزایش ظرفیت پذیرش دانشجو به شدت تأثیر مخربی در پی خواهد داشت و هنوز دانشکده‌های دندانپزشکی در شوک افزایش ظرفیت دوره‌های قبل است و این موضوع باعث کاهش انگیزه در دانشجویان و پایین آمدن سطح سواد و توانایی قبول شدگان این رشته می‌شود و یک بحران را به دنبال خواهد داشت و باعث تقاضاهای القایی در آینده خواهد شد.

خرازی فرد گفت: یک دندانپزشک توانمند باید مهارت‌های برقراری ارتباط، تعهد حرفه‌ای، پیشرفت فردی و فراگیری مستمر، ارتقای سلامت و پیشگیری، مهارت‌های بالینی و دستیابی به توانمندی‌های مورد انتظار را دارا باشد.

وی خاطرنشان کرد: مطالعه‌ای با حمایت فرهنگستان علوم پزشکی کشور انجام شد که در آن، میزان دستیابی به ۴۲ توانمندی اصلی بالینی در بین دانش‌آموختگان دانشکده‌های پزشکی کشور بررسی شد.

عضو کمیته بازنگری برنامه آموزش دندانپزشکی عمومی و تخصصی به چالش‌های مهم در آموزش دندانپزشکی اشاره کرد و گفت: کمبود شدید هیأت علمی، عدم ماندگاری و عدم تمایل متعهدین، افزایش فضاهای آموزشی، تخصیص نامناسب نیروی متعهد خدمت ضریب K به دانشگاه‌ها، پذیرش و به‌کارگیری متخصصان متعهد خدمت بومی، کمبود شدید فضا و امکانات و بودجه‌های آموزشی، کمبود بیمار آموزشی، ایده‌آل نبودن محتوای آموزشی و اجرای آن و…، از جمله چالش‌های مهم رشته دندانپزشکی است.

خرازی ادامه داد: متأسفانه کمتر از ۳۰ درصد فارغ‌التحصیلان دندانپزشکی به شبکه بهداشت وارد می‌شوند.

وی خاطرنشان کرد: مهم‌تر از تأمین نیروی انسانی مناسب؛ فراهم آوردن بستر برخورداری عموم مردم از خدمات دندانپزشکی مخصوصاً با استفاده از پوشش مناسب بیمه‌ها، تجهیز مراکز خدمات درمانی دولتی و دانشکده‌های دندانپزشکی و نیز تأمین هیأت علمی مناسب است.

در ادامه، عباسعلی خادمی دندانپزشک و عضو گروه دندانپزشکی فرهنگستان نیز به راهکارهای جذب و ماندگاری اعضای‌هیات علمی دانشکده‌های دندان‌پزشکی پرداخت و افزود: پذیرش دانشجویان دندانپزشکی ظرف ۲۰ سال ۳ برابر شده است با وجود آنکه کمبود هیأت علمی در دانشکده‌های دندانپزشکی ۴۰ درصد تخمین زده شده است.

وی در این نشست به مشکلات دانشکده‌های دندانپزشکی، مشکلات اعضای هیأت علمی، عوامل منجر به کمبود عضو هیأت علمی و راهکارهای پیشنهادی، تجارب موفق جذب هیأت علمی در کشورهای دیگر اشاره کرد.

همچنین، رضا یزدانی دبیر شورای آموزش دندانپزشکی و تخصصی وزارت بهداشت به فعالیت‌های صورت‌گرفته در این حوزه اشاره کرد و گفت: کارهای مثبتی همچون افزایش تجهیزات و مواد مصرفی را آغاز کرده‌ایم و آئین‌نامه دانشجویان بین‌المللی نیز در حال طراحی است و با همکاری وزارت بهداشت ۱۰ درصد سقف تعرفه‌ها افزایش یافته و ما باید بیشترین بودجه را صرف پیشگیری کنیم.

در ادامه، محمدعلی محققی معاون علمی فرهنگستان علوم پزشکی گفت: بدون تردید، مهم‌ترین و تاثیرگذارترین موضوع در حوزه دندانپزشکی، ارائه آموزش و پژوهش، بهداشت و درمان و توانبخشی حوزه دندانپزشکی با التزام به ارزش‌های اسلامی و انسانی است که بند اول سیاست‌های کلی سلامت است و ناتوانی و ضعف‌های ما در حوزه سلامت ریشه در بی توجهی به این اصل تحول آفرین و ضروری است و یک بعد این موضوع، بعد فرهنگی است و مسئولان باید مفاهیم فرهنگی را در حوزه فرهنگ‌سازی درک کنند.

وی با تاکید بر ضرورت‌های فرهنگی، افزود: مدیران و برنامه‌ریزان حوزه سلامت باید به توجه به اهمیت مسئولیت خود، تعالیم فرهنگی را دریافت کنند.

معاون علمی فرهنگستان علوم پزشکی اذعان داشت: از دیدگاه فرهنگستان‌علوم پزشکی، مهم‌ترین راهبردی که موجب اصلاح و تحول و ارتقا در نظام سلامت می‌شود آموزش است و اصلاح روند کنونی از آموزش آغاز می‌شود. پیشنهاد فرهنگستان علوم‌پزشکی این است که اجرای همه‌جانبه سیاست‌های کلی سلامت برای آموزش و اصلاح است و در بند ۹ نیز به وضوح به وظایف حوزه دندان‌پزشکی پرداخته است.

محققی بیان داشت: در فرهنگستان یک مجموعه از فعالیت‌های حوزه سلامت بعد از ۴۵ سال در نظام جمهوری اسلامی ایران تنظیم و به مسئولان منعکس خواهد شد.

معاون علمی فرهنگستان علوم پزشکی گفت: برای تنظیم راهبردهای بحث در حوزه دندانپزشکی، وضع موجود بر اساس شاخص‌ها بررسی و پیشنهادات برای رسیدن از وضع موجود به وضع مطلوب بررسی خواهد شد.

کد خبر 6090328 حبیب احسنی پور